همیشه اولین و آخرین کلام شعرهایم تو بوده ای ، میخواهم این شعر اولینش تو باشی و آخرین نداشته باشد.........................

میگذرد روزی این شبهای دلتنگی ، میگذرد روزی این فاصله و دوری، میگذرد روزهای بی قراری و انتظار ، میرسد همان روزی که به خاطرش گذراندیم فصلها را بی بهار ، و از ترس اینکه بهم نرسیم شب تا صبح را اشک میریختیم

زندگی کلبه ای است چوبی که با تخته های امید میخ های محبت و دیوار های عشق ساخته شده است و هیچ طوفانی ان را خراب نمیکنه مگر بی وفایی ........................................

میدونی 721 یعنی چی ؟؟؟؟؟؟؟؟

یعنی تو هفت اسمون دو دونیا یکی رو دوست دارم اونم توایی